ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Τι είναι η νόσος 

    Ο Διαβήτης κατατάσσεται στα νοσήματα διαταραχής του μεταβολισμού. Ο μεταβολισμός είναι ο μηχανισμός με τον οποίο το σώμα μας χρησιμοποιεί τις τροφές για να δώσει ενέργεια στον οργανισμό μας. Οι περισσότερες τροφές που τρώμε διασπώνται κυρίως σε γλυκόζη. Η γλυκόζη είναι μια μορφή «ζάχαρης» στο αίμα μας και αποτελεί την κύρια πηγή «καυσίμου» για το σώμα μας.
    Όταν καταναλώνουμε τις τροφές, αυτές διασπώνται σε επιμέρους συστατικά και αυτά, μεταξύ των οποίων και η γλυκόζη προωθούνται στο αίμα μας. Τα κύτταρα του οργανισμού μας χρησιμοποιούν τη γλυκόζη αυτή προκειμένου να την μετατρέψουν σε ενέργεια, για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Ωστόσο, η γλυκόζη δεν μπορεί να εισχωρήσει στα κύτταρα χωρίς την παρουσία μιας ουσίας - μεταφορέα της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας. Μετά το φαγητό, το πάγκρεας αυτόματα απελευθερώνει μια ικανή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να ωθήσει την υπάρχουσα στο αίμα γλυκόζη προς τα κύτταρα. Αυτή η μετακίνηση αντιστοιχεί και στη μείωση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα.
    Ο άνθρωπος που πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη έχει αρκετά αυξημένη ποσότητα γλυκόζης στο αίμα του (υπεργλυκαιμία). Αυτό συμβαίνει γιατί είτε το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ή καθόλου ινσουλίνη, ή γιατί τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη που παράγεται από το πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται αυξημένη κυκλοφορία γλυκόζης στο αίμα. Η παραπάνω αυτή ποσότητα γλυκόζης αποβάλλεται από το σώμα μέσω της ούρησης. Έτσι, αν το αίμα έχει επαρκή ποσότητα γλυκόζης, τα κύτταρα δεν μπορούν να την απορροφήσουν  για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος σε ενέργεια.

Επιδημιολογικά στοιχεία 

   Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 171 εκατομμύρια άνθρωποι ή αλλιώς το 2,8% του παγκόσμιου πληθυσμού παρουσιάζει Σακχαρώδη Διαβήτη και υπολογίζεται πως μέχρι το 2030 το ποσοστό αυτό θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί. 

Είδη Σακχαρώδη Διαβήτη

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι Διαβήτη:

Διαβήτης Τύπου 1 – Δεν παράγεται καθόλου ινσουλίνη
Διαβήτης Τύπου 2 – Δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή η παραγόμενη ινσουλίνη δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό της.
Διαβήτης της Κύησης – Πολλές γυναίκες αναπτύσσουν διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης.

Ο Διαβήτης Τύπου 1 & 2 είναι χρόνιες καταστάσεις. Ο Διαβήτης της κύησης συνήθως είναι παροδικός και διορθώνεται μετά τη γέννηση του παιδιού.

Πως εκδηλώνεται η νόσος - Συμπτώματα 

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης συχνά δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Εάν εμφανίζονται, τα συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί περιλαμβάνουν την πολυδιψία (συχνή ή/και έντονη δίψα), την πολυουρία/συχνουρία (συχνή ούρηση), την πολυφαγία και  το αίσθημα πείνας, την κόπωση, τη θολή όραση, τη ναυτία, τον έμετο, την απώλεια σωματικού βάρους (παρά την πολυφαγία) και άλλα. 

Διάγνωση της νόσου – Εξετάσεις 

     Ο Διαβήτης μπορεί να διαγνωσθεί με μια απλή εξέταση ούρων στην οποία μπορεί να ανευρεθεί υψηλή ποσότητα γλυκόζης σε αυτά. Συνήθως συνοδεύεται με μια εξέταση αίματος για να διαπιστωθούν τα επίπεδα γλυκόζης και στο αίμα.Αν ανησυχείτε ότι πολλά από τα προαναφερόμενα συμπτώματα παρουσιάζονται και σ’ εσάς, θα πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας. 

Ποιες είναι οι επιπλοκές 

     Οι επιπλοκές εξαρτώνται από τον τύπο του διαβήτη. Διαβάστε πιο κάτω ανάλογα με τον τύπο. Αν ο Διαβήτης δεν ελέγχεται επαρκώς, ο ασθενής έχει σημαντικές πιθανότητες να εκδηλώσει διαταραχές όπως υπογλυκαιμία, υπεργλυκαιμία, ακόμα και κώμα. Μακροχρόνια σε περίπτωση μη ρυθμισμένου διαβήτη εμφανίζονται καρδιαγγειακά νοσήματα, αμφιβληστροειδοπάθειες, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, νευροπάθειες, αδυναμία επούλωσης τραυμάτων, γάγγραινα στα πόδια (Διαβητικό Πόδι) που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ακρωτηριασμό, καθώς και στυτικές δυσλειτουργίες.

    Γενικά, τόσο οι βραχυπρόθεσμες, όσο και οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές του Διαβήτη σχετίζονται με προβλήματα των αγγείων σε όλο το σώμα, με επακόλουθες βλάβες σε διάφορα όργανα (καρδιά, νεφροί, μάτια, κλπ). 

Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης 

Η θεραπεία του Διαβήτη είναι αποτελεσματική και απαραίτητη.

    Όλοι οι τύποι Διαβήτη είναι θεραπεύσιμοι αλλά η θεραπεία για τους τύπους 1 και 2 διαρκούν ολόκληρη τη ζωή. Ο ασθενής λαμβάνει συχνά ινσουλίνη. Η θεραπεία για τους ασθενείς με Διαβήτη τύπου 1 είναι ενέσιμη ινσουλίνη σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση. Οι ασθενείς με Διαβήτη τύπου 2 συνήθως λαμβάνουν χάπια σε συνδυασμό με δίαιτα και άσκηση, αλλά ανάλογα με την ανταπόκριση κάποιες φορές χρειάζεται να λάβουν ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή. 

Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο – Πρόγνωση 

Συνεχίστε τη ζωή σας.

Εάν έχετε Διαβήτη τύπου 1, ακολουθείτε μια σωστή διατροφή, ασκείστε και παίρνετε την ινσουλίνη, μπορείτε να συνεχίσετε τη ζωή σας χωρίς προβλήματα.

Διατηρείστε ισορροπία μεταξύ της ινσουλίνης, της διατροφής και του τρόπου ζωής σας.

   Η ποσότητα της ινσουλίνης που λαμβάνετε συνδέεται άμεσα με την ποσότητα και το είδος του φαγητού που καταναλώνετε κάθε φορά. Ακόμη, η καθημερινή δραστηριότητα συνδέεται με το χρόνο και την ποσότητα της χορηγούμενης ινσουλίνης.

Ελέγξτε το Σάκχαρό σας.

Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να ελέγχουν συχνά και σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού τους τα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης).

Προλάβετε την εκδήλωση καρδιαγγειακών νοσημάτων.

   Επειδή ο κίνδυνος εκδήλωσης καρδιαγγειακών νοσημάτων είναι αρκετά υψηλός για τους διαβητικούς είναι σημαντικό να ελέγχονται συχνά η αρτηριακή πίεση και η χοληστερόλη, καθώς και τυχόν άλλοι παράγοντες που μπορεί να συνυπάρχουν.

Σταματήστε το κάπνισμα!

Το κάπνισμα έχει σημαντική επίδραση σε όλο τον ανθρώπινο οργανισμό και ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό σύστημα. Είναι σημαντικό να διακόπτεται άμεσα.

Συμβουλευθείτε έναν ειδικό.

   Ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας υγείας θα βοηθήσει τον ασθενή πώς να ελέγξει το Διαβήτη του. Ο ενδοκρινολόγος, σε συνεργασία αν χρειάζεται με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων αναλόγως της περίπτωσης , θα  βοηθήσει να διερευνηθούν τα αίτια της νόσου στην περίπτωσή σας και θα σας κατευθύνει στο κατάλληλο για εσάς σχήμα θεραπείας.

 

Διαβήτης Τύπου 1 

    Ο Διαβήτης τύπου 1 είναι αυτοάνοσο νόσημα. Το σώμα καταστρέφει από μόνο του τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παραχθεί η ινσουλίνη που έχει ανάγκη ο οργανισμός για να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη. Σχεδόν το 15% των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη πάσχουν από Διαβήτη τύπου 1. 

     Είναι επίσης γνωστός και ως νεανικός Διαβήτης, καθώς οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν τη νόσο σε μικρή ηλικία. Σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζεται και μετά τα 18 έτη, αλλά απαντάται εξαιρετικά σπάνια μετά τα 40 έτη. Ονομάζεται επίσης και Ινσουλινοεξαρτώμενος Σακχαρώδης Διαβήτης, καθώς η λειτουργία του οργανισμού των πασχόντων απαιτεί την τακτική και σωστή λήψη της ινσουλίνης τους. Ενδιαφέρουσα εναλλακτική ή συμπληρωματική θεραπεία αποτελεί η μεταμόσχευση παγκρεατικών κυττάρων με ελπιδοφόρα αποτελέσματα, αφού στην ουσία ο οργανισμός αρχίζει εκ νέου να παράγει ινσουλίνη. 

    Ο τύπος 1, σε αντίθεση με τον τύπο 2, δεν μπορεί να προληφθεί. Η πλειονότητα των ατόμων είναι κανονικού βάρους και δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα μέχρι την εκδήλωση του Διαβήτη. Ούτε η άσκηση αλλά ούτε και η διατροφή μπορούν να το αποτρέψουν. Μέχρι στιγμής παρ’ όλες τις προσπάθειες δεν έχει βρεθεί τρόπος πρόβλεψης ή καθυστέρησης εκδήλωσης του Διαβήτη τύπου 1.
Η δοκιμασία του C-πεπτιδίου είναι μια εργαστηριακή εξέταση με την οποία διαπιστώνεται αν κάποιος έχει Διαβήτη τύπου 1 ή 2. 

Δίαιτα Διαβήτη Τύπου 1

    Ο ασθενής με Διαβήτη τύπου 1 πρέπει να προσέχει ιδιαίτερα τι τρώει. Τροφές χαμηλές σε λιπαρά, αλάτι και σχεδόν καθόλου ζάχαρη είναι ιδανικές. Τροφές με σύνθετους υδατάνθρακες προτιμούνται. Αν πάσχετε από Διαβήτη τύπου 1 καλό θα ήταν να ζητήσετε βοήθεια ειδικού για τη ρύθμιση της διατροφής σας. 

Η Άσκηση βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

   Πριν αρχίσετε να ασκείστε συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Κάντε την άσκηση μέρος της καθημερινότητάς σας. Ασκηθείτε για τουλάχιστον 30 λεπτά προτιμώντας αερόβια άσκηση.

 

Επιπλοκές

    Κάποιος με Διαβήτη τύπου 1 έχει διπλάσιες πιθανότητες εκδήλωσης καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού, υπέρτασης, τύφλωσης, νεφρικής ανεπάρκειας και νευροπάθειας σε σύγκριση με κάποιον που δεν πάσχει από Διαβήτη. Το άτομο με Διαβήτη τύπου 1 είναι πιθανόν να παρουσιάσει προβλήματα στο κυκλοφορικό σύστημα και ειδικά στα άκρα του. Αν δεν λαμβάνει σωστά ή καθόλου θεραπεία μπορεί να καταλήξει ακόμα και σε διαβητικό κώμα. 

Πως προλαμβάνουμε τις επιπλοκές

• Διατηρείτε την αρτηριακή σας πίεση κάτω από 130/85 mmHg
• Διατηρείτε τη χοληστερόλη σας κάτω από 200 mg
• Ελέγχετε τα πόδια σας καθημερινά για σημάδια λοιμώξεων
• Κάντε οφθαλμολογική εξέταση κάθε χρόνο
• Κάντε οδοντιατρική εξέταση 2 φορές το χρόνο

Διαβήτης Τύπου 2 

    Ο οργανισμός ενός ανθρώπου με Διαβήτη Τύπου 2 είτε δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή εμφανίζει αντίσταση στην ινσουλίνη που παράγει (μια κατάσταση που ονομάζεται «ινσουλινοαντίσταση» και κατά την οποία ενώ υπάρχει ινσουλίνη, αυτή δεν μπορεί να εισάγει τη γλυκόζη στα κύτταρα). 

   Ο Διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται πολύ αργότερα ηλιακά σε σχέση με το Διαβήτη Τύπου 1 και είναι ο πιο κοινός τύπος Διαβήτη. Ονομάζεται και μη ινσουλινοεξαρτώμενος,αφού δεν αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με τη χρήση ινσουλίνης, αλλά κυρίως με χάπια. 

   Στην περίπτωση της ινσουλινοαντίστασης, το σώμα παράγει μεν ινσουλίνη, άλλη δράση της είναι μειωμένη. Έτσι, η γλυκόζη δεν εισχωρεί στα κύτταρα και αυτό προκαλεί δύο κύρια προβλήματα:

- Συσσώρευση της γλυκόζης στο αίμα.
- Τα κύτταρα δεν λαμβάνουν τη γλυκόζη που χρειάζονται για την ενέργεια και την ανάπτυξη του οργανισμού. 

   Στα αρχικά στάδια του τύπου 2, η κύρια διαταραχή είναι η ινσουλινοαντίσταση και τα αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα. Υπάρχουν φάρμακα που βοηθούν στην αύξηση δράσης της ινσουλίνης και μειώνουν την παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ. Καθώς η ασθένεια προχωρά, σε κάποιες περιπτώσεις η παραγωγή ινσουλίνης μειώνεται και ο ασθενής χρειάζεται να παίρνει υποκατάστατα ινσουλίνης.

   Η πλειοψηφία των ανθρώπων που παρουσιάζουν Διαβήτη τύπου 2 ήταν υπέρβαροι όταν εμφανίστηκε η νόσος, ενώ το 55% των ασθενών ήταν παχύσαρκοι. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως η ύπαρξη λίπους στην περιοχή της κοιλιάς και ταυτόχρονα στα κοιλιακά-σπλαχνικά όργανα κάνει τα άτομα αυτά πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη Διαβήτη τύπου 2.

   Είναι πολύ πιθανόν τα άτομα να μπορούν να ρυθμίσουν την γλυκόζη που παράγεται κάνοντας περισσότερη άσκηση, μειώνοντας το βάρος τους και αποφεύγοντας τροφές με υψηλό ποσοστό υδατανθράκων. Ωστόσο, η ινσουλινοαντίσταση μπορεί να συνεχιστεί και οι ασθενείς θα πρέπει να συνεχίσουν και να ρυθμίσουν σωστά με τη βοήθεια ειδικού τη σωματική άσκηση, τη δίαιτα, τον έλεγχο του σωματικού τους βάρους, αλλά και την προσθήκη φαρμακευτικής αγωγής (αν απαιτείται).

  Εάν ο διαβήτης επιμένει οι ασθενείς συνήθως λαμβάνουν αντιδιαβητικά χάπια. Εφόσον τα άτομα με Διαβήτη τύπου 2 παράγουν ινσουλίνη, η λήψη τέτοιων φαρμάκων συνήθως βελτιώνει την παραγωγή της, ρυθμίζει την απελευθέρωση της γλυκόζης από το ήπαρ και ως ένα βαθμό θεραπεύει την ινσουλινοαντίσταση. Εάν τα κύτταρα του παγκρέατος γίνονται όλο και περισσότερο ανενεργά, τότε ο ασθενής σύντομα θα χρειαστεί θεραπεία με ινσουλίνη για να ρυθμίσει τα επίπεδα της γλυκόζης και ινσουλίνης. 

Προδιαθεσικοί Παράγοντες Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2

Ηλικία και Φυλή. Όσο αυξάνεται η ηλικία τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος ανάπτυξης Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Ειδικά οι ηλικίες άνω των 40 (για λευκούς) και άνω των 25 (για έγχρωμους, ασιάτες και κάποιες μειονότητες) έχουν μεγαλύτερη επίπτωση.

Οικογενειακό Ιστορικό Διαβήτη. Εάν υπάρχει ιστορικό διαβήτη στην οικογένεια (κάποιος συγγενής είχε ή έχει διαβήτη) ο κίνδυνος εμφάνισης είναι μεγαλύτερος. Ο βαθμός συγγένειας παίζει ρόλο στην εκτίμηση του κινδύνου.

Σωματικό Βάρος και έλλειψη δραστηριότητας. Τα 4/5 των ανθρώπων που εκδήλωσαν Διαβήτη τύπου 2 ήταν υπέρβαροι. Όσο περισσότερο υπέρβαρος είναι κάποιος τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος. Ο κίνδυνος αυξάνεται περεταίρω αν το υπέρβαρο άτομο δεν επιδίδεται σε κανενός είδους φυσική δραστηριότητα.

Καρδιαγγειακά προβλήματα και εγκεφαλικά επεισόδια. Άτομα που έχουν εκδηλώσει εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη τύπου 2. Το ίδιο και άτομα που έχουν υπέρταση ή άλλους προδιαθεσικούς παράγοντες.

Διαβήτης της Κύησης. Οι γυναίκες που γίνονται προσωρινά διαβητικές κατά τη διάρκεια της κύησης έχουν μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη τύπου 2 στο μέλλον. Ιδιαίτερα οι γυναίκες που κυοφορούν παιδιά με μεγάλο σωματικό βάρος.

Ψυχικές Διαταραχές. Έχει διαπιστωθεί πως άτομα με ψυχικές διαταραχές έχουν μεγάλες πιθανότητες εκδήλωσης Διαβήτη τύπου 2.

εξειδικευμένες υπηρεσίες :
 
- Διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 με διαιτολογική υποστήριξη
- Διάγνωση και παρακολούθηση διαβήτη κύησης
- Έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση διαβήτη
- Αρτηριακή υπέρταση - διαγνωστικός έλεγχος

• Τι επηρεάζει το σάκχαρο του αίματος ;
  
  Επίδραση στα επίπεδα σακχάρου του αίματος

Διατροφή	Στρες
Πέψη	Άσκηση
Απόσταση από χορήγηση ινουλίνης και λήψη τροφής	Φάρμακα
Δόση ινσουλίνης	Βάθος χορήγησης ινσουλίνης
Είδη ινσουλίνης	Ευαισθησία στην ινσουλίνη
Σημείο χορήγησης ινσουλίνης	Ασθένεια

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου  εμφάνισης του ΣΔ
• Έλλειψη άσκησης
• Κακή διατροφή
• Κάπνισμα
• Παχυσαρκία

• Που πρέπει να χορηγείται η ινσουλίνη
    Οι προτιμώμενες θέσεις για ενέσεις ινσουλίνης είναι η κοιλιά και το εξωτερικό των μηρών.  Γενικός κανόνας: αν είναι δυνατόν την ίδια ώρα της ημέρας μέσα στην ίδια περιοχή , π.χ.  ινσουλίνες βραχείας δράσης στην κοιλιά, ινσουλίνες μακράς δράσης  στο μηρό.

Εντός της περιοχής υποδόριας χορήγησης, θα πρέπει να αλλάζει η θέση για να αποφευχθούν τυχόν δερματικές επιπλοκές.

Η ινσουλίνη  εγχέεται στο υποδόριο λίπος. Η βελόνα εισάγεται μέσα στην πτυχή του δέρματος  

σε γωνία 45 ° -90 °, ανάλογα με το πάχος του υποδόριου λίπους. Σε αυξημένο πάχος του υποδόριου ιστού  ή σε χρήση μικρής βελόνας η ένεση γίνεται κάθετα (= 90 °)



    Εάν η ινσουλίνη εγχυθεί εντός του μυός, η δράση της ινσουλίνης θα παρουσιάζει διακυμάνσεις.
Για παράδειγμα, μπορεί να δράσει ταχύτερα αλλά και βραχύτερα, επειδή ο μυϊκός ιστός αιματώνεται συνήθως  καλύτερα από το λιπώδη ιστό.

    Μετά την έγχυση, η βελόνα θα πρέπει να παραμείνει για λίγο στο δέρμα (μετράμε έως το 10), έτσι ώστε η ινσουλίνη να μπορεί να διαχυθεί κάτω από το δέρμα και να χορηγηθούν όλες οι μονάδες.

Πώς θα πρέπει να συντηρείται η ινσουλίνη;

Σε γενικές γραμμές:
• Η ινσουλίνη θα πρέπει να συντηρείται σε θερμοκρασίες μεταξύ 2 ° C και 8 ° C,  καλύτερα στο συρτάρι λαχανικών του ψυγείου σας.
• Η ινσουλίνη δεν πρέπει να παγώσει ή να θερμανθεί άνω των 40 ° C . Καλό είναι να προστατεύεται από το ηλιακό φως και τη θερμότητα.
• Η ινσουλίνη που χρησιμοποιούμε φυλάσσεται σε θερμοκρασία δωματίου (25 ° C) και αντέχει  4 εβδομάδες.
• πένες ινσουλίνης δεν πρέπει  να τοποθετούνται στο ψυγείο!

 Στα ταξίδια :

    Το καλοκαίρι, η ινσουλίνη χρειάζεται απαραιτήτως ψυγείο . Όμως, η ινσουλίνη θα πρέπει να προστατεύεται από την άμεση ηλιακή ακτινοβολία και θερμοκρασία πάνω από 40 ° C.  Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για 4 εβδομάδες.

    Σε χειμερινές διακοπές, η ινσουλίνη θα πρέπει να προστατεύεται από τον παγετό.
Για παράδειγμα, στο σκι στην εσωτερική τσέπη του σακακιού ή σε θήκη  κάτω από το σακάκι. Εάν εκτεθεί σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να γίνει ανενεργή.  

• Πώς μπορώ να αναγνωρίζω υπογλυκαιμία;
  
  • Όταν τα επίπεδα γλυκόζης αίματος είναι κάτω από  50 mg / dl παρουσιάζονται συμπτώματα  υπογλυκαιμίας.  Εμφανίζεται  νευρικότητα, κεφαλαλγία, ζάλη και αδυναμία, κρύος ιδρώτας, ταχυκαρδία.
  • Τι πρέπει να κάνω με την πρώτη ένδειξη υπογλυκαιμίας

• Μόλις αντιληφθείτε τα πρώτα σημάδια της υπογλυκαιμίας, θα πρέπει να λάβετε πάντα ταχείας δράσης υδατάνθρακες, όπως ένα ποτήρι χυμό και στη συνέχεια βραδείας δράσης υδατάνθρακες όπως ψωμί.

   

  Ποιες  προληπτικές εξετάσεις πρέπει να διεξάγονται τακτικά τους διαβητικούς;

  • Βυθοσκόπηση 1 φορά/ χρόνο
    • Έλεγχος νεφρικής λειτουργίας και μικροαλβουμίνη ούρων 24ωρου τουλάχιστον 1 φορά /χρονο
    • Πρώιμη διάγνωση πολυνευροπάθειας
    • Τακτικός έλεγχος κάτω άκρων
    • Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, απαιτείται ένα ΗΚΓ.
  • Triplex αρτηριών κάτω άκρων, καρωτίδων και σπονδυλικών αρτηριών
  • Η τακτική παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης είναι σημαντική

  
   Ποιες είναι οι συχνές  επιπλοκές στους διαβητικούς ασθενείς;
  
  • Εκτός από τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας , αυξημένες τιμές γλυκόζης στο αίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών. Μεταξύ των επιπλοκών του διαβήτη περιλαμβάνονται η  μικροαγγειοπάθεια, μακροαγγειοπάθεια και το  διαβητικό ποδί.  Στην μικροαγγειοπάθεια περιλαμβάνονται τα αγγεία των οφθαλμών και των νεφρών , ενώ στις μακροαγγειοπάθειες  ο ασθενής κινδυνέυει από στεφανιαία νόσο και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.  Ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιακών επεισοδίων είναι 2-4 φορές συχνότερος σε διαβητικούς ασθενείς.
  Το διαβητικό πόδι  χαρακτηρίζεται από εμφάνιση  φλεγμονής  του κάτω άκρου σε έδαφος πολυνευροπάθειας και διαταραχής της αιμάτωσης.